Vuursteenhanger met gat – natuursieraden

Krachtige sieraden:

De glans die je ziet, is de glans van het materiaal zelf na polijsten. Er zit geen afwerklaagje overheen. Zo voel je het materiaal wanneer je het sieraad draagt en de energie die ervanuit gaat.​

Gemaakt van natuurlijke materialen:

Na de kokosnoot kwam ik naast de Matsloot in Peize zoetwatermosselen tegen. Deze lijken de glans van de maan in zich te hebben. ​

Vakantievondsten verwerk ik ook tot sieraad zoals de Paua schelp uit Nieuw-Zeeland, de steentjes van het black pebble beach in IJsland en schelpjes van het strand in Kenia. Ik neem nooit veel mee, daardoor is de oplage van elk materiaal beperkt.

Ieder sieraad is handgemaakt in mijn atelier in Veenhuizen en daardoor uniek.​

Door het maken van natuursieraden wil ik mensen laten zien hoe mooi en krachtig voorwerpen uit de natuur kunnen zijn.​

Heb je nog vragen? Of wil je het graag verzonden hebben naar het  buitenland? Stuur gerust een berichtje.

Het verhaal van de vuursteen: 

Regelmatig wanneer ik een vuursteen zie liggen pak ik hem op. Het valt me op hoe mooi deze stenen zijn wanneer ik ze goed bekijk, de verschillende kleuren, vaak iets doorzichtig en ze voelen fijn aan. Tegelijkertijd vraag ik me af wat deze steen allemaal heeft meegemaakt. Dat blijkt heel veel te zijn.

Heel, heel, heel lang geleden, toen er nog dinosauriërs op onze wereld leefden, ontstond vuursteen. Dat was in de krijtperiode, 245 tot 66 miljoen jaar terug in de geschiedenis van de aarde.

Tijdens de Krijtperiode was een groot deel van Europa, waaronder Nederland bedekt met een ondiepe tropische zee. Gedurende miljoenen jaren hebben de schelpen en schalen van zeediertjes dikke lagen krijt gevormd. In holtes in die lagen krijt heeft zich veel vuursteen gevormd. Vuursteen ontstaat wanneer kiezelzuur neerslaat in kalkafzettingen en kiezelzuur is afkomstig van skeletten van organismen.

Lange tijd is vuursteen voor ons een belangrijk materiaal geweest waaruit we onze werktuigen maakten. De oudste vuurstenen werktuigen in Nederland gevonden, zijn ruim 300.000 jaar oud. Tot de bronstijd, 4000 jaar geleden maakten we er veel gereedschappen mee. Niet alleen gereedschap, ook vuur, vandaar de naam vuursteen. De eerste mijnen werden er zelfs voor gegraven in Zuid-Limburg, zo graag wilden we deze stenen hebben. Het graven naar vuursteen had nog een reden, net opgegraven vuursteen is makkelijker te bewerken dan vuursteen die al een poosje in de open lucht ligt. Dat heeft te maken met gebonden water in de steen, dat dampt eruit wanneer het in de open lucht ligt.

De vuurstenen die ik in mijn eigen omgeving in Drenthe vind zijn hier naartoe gekomen in de voorlaatste ijstijd zo’n 150.000 jaar geleden. Dezelfde ijstijd als die waarbij de hunebedstenen naar Drenthe zijn gekomen.

Nu ik dit weet bekijk ik deze steen anders. Een steen van vele miljoenen jaren oud die in deze vorm op aarde was toen er dinosauriërs rondliepen! En vervolgens honderd duizenden jaren een hele belangrijke functie voor ons hebben gehad als gereedschap.

Het lijkt mij heel tof om er een sieraad van te maken. Zou dat kunnen? Bewerk ik hem dan zoals ze dat vroeger deden? Of kijk ik wat ik kan met de middelen die ik nu tot mijn beschikking heb? Kan ik dat eigenlijk wel doen, een steen van miljoenen jaren oud van vorm veranderen? En wat nou als ik per ongeluk een werktuig van 100.000 jaar oud van vorm verander?

Ik bekijk de steen nog eens goed en neem een besluit, ik ga hier een sieraad van maken met de kennis en middelen die ik nu heb en ik heb daar veel zin in. De vuurstenen die naar mijn idee een werktuig geweest zouden kunnen zijn zet ik op de foto en stuur ik naar het hunebedcentrum in Borger ter beoordeling. Tot nu toe zit er nog geen werktuig tussen, misschien komt dat nog.

De bewerking is niet eenvoudig, de steen is erg hard (7 op de hardheidschaal van Mohs) met de slijpstenen die ik heb, een polijsttrommel en een heleboel geduld kom ik tot een resultaat waar ik blij van word. Nadat ik de steen polijst ben ik helemaal enthousiast, hij glanst prachtig en de verschillende kleuren komen heel mooi naar voren. Door het gladde oppervlak kan je er heel goed inkijken, soms zie je fossielen zitten en soms lijkt het alsof je het universum inkijkt met alle sterren en planeten. Het is alsof je door een raampje naar de diepe geschiedenis van de aarde kijkt van miljoenen jaren geleden. Ik word hier stil van en voel me heel nederig tegenover moeder aarde en haar geschiedenis. Dat een steen die op het eerste gezicht heel gewoon lijkt, zo’n bijzonder verhaal kan hebben en zo mooi kan zijn.

Na verschillende tests is het gelukt van zilverdraad een oogje in combinatie met een houdertje te maken waar ik de vuursteen in lijm. Nu kan ik hem als hanger dragen.

Volgens verschillende bronnen zou de vuursteen een fijne aardende werking hebben en zo voelt hij ook. Ik word heel blij van dit nieuwe sieraad! Een prachtsteen van eigen bodem met een fantastisch verhaal.