Jij maakt het verschil

En zo lag ik ‘s nachts met dit nieuwe idee voor een column in mijn hoofd… Hoe één persoon voor een ander een heel groot verschil kan maken. Bijvoorbeeld. Morgenochtend gaan wij naar de markt. En daar staat een leuke Vlaamse man met de allerheerlijkste koffie. De hele week kun je je daar op verheugen! Een genietmomentje op zaterdagmorgen. Hele lekkere koffie, met een dikke laag schuim en een hartje erop. Een bankje in het zonnetje onder een mooie oude moerbeiboom. Die laatst ook nog eens prachtig bloeide. Het is vooral zo’n fijn momentje omdat Arno en ik dat vaak even samen doen (met Jade erbij in de draagzak). Even met z’n tweeën zo’n momentje in de zon! (zie foto voor sfeerbeeld)

Drie weken lang heb ik met kiespijn gelopen… Wachtend op een plekje, ergens… En toen hebben we lieve Fransen die we kennen alle tandartsen laten bellen… En ook ziekenhuizen… En privéklinieken… Nergens plaats voor een ‘urgence’/urgentie. Uiteindelijk via een Facebookgroep van dit gebied vond ik nog weer de naam van een Engelse tandarts in Girona. Ik heb hem die vrijdagmorgen, toen ik de avond ervoor besloten had dat ik er echt niet meer mee door wilde lopen, direct ‘s morgens vroeg om half negen gebeld. Hij belde terug. Wat?! Dat kenden we niet. En toen ik hem belde nam hij de telefoon op en we mochten direct die middag rond vier uur langskomen en hij zou mij van de pijn afhelpen, zei hij. 

Die ochtend zijn we direct in de auto van een vriendin gestapt, die we mochten lenen en naar Girona gereden. Wat een grappige man met typische Engelse humor. Een beetje grof, dat ook wel, maar het zette direct de toon, haha. Ik was best angstig, maar doordat hij zo zichzelf was, voelde ik me ook wel op mijn gemak. En die lieve vriendin die ons haar auto leende… En die oervrouwen die mij hielpen door reiki te sturen…

En dan lig ik ‘s nachts na te denken: hoe één persoon voor een ander zo’n groot verschil kan maken. En dat het de valkuil is van veel mensen vaak, om te denken dat we dat niet kunnen?

Ik moet direct aan Helena denken, die hele bijzondere boeken schrijft met een vleugje magie erin. Echte feelgood boeken. Ze verdient het om bestseller schrijfster te zijn. Maar ook nu is ze al iemand die zoveel mensen blij maakt met haar fijne schrijfstijl! En ook Anneke, die Het Magische Schatkist Avontuur heeft neergezet. Hoeveel kinderen heeft Anneke al geholpen met wat ze heeft neergezet? En aan Nanda, die bezig is met een prachtig kinderboek met mooie boodschap. Of de lichtcodes die Ellen maakt… Fransien die het geboortekaartje voor ons gemaakt heeft, en deze mooie cover… En ga zo maar door…

Elke ochtend hier middenin dit dorpje van Frankrijk hoor ik direct ‘s morgens vroeg een vrouw hard roepen. Een vrouw zonder gebit volgens mij, ik heb nog nooit goed durven kijken, haha. Volgens anderen heeft ze een verstandelijke beperking. Maar wat maakt dat uit, schiet er dan door mij heen. Moet je kijken wat zij voor positiefs veroorzaakt! Iedereen die langsloopt wordt positief begroet met een heel luid: “Mon Cherieeeeeeee!” En dan zegt ze vaak een aantal zinnen (die wij niet verstaan). En nou hoorden we vorige week op de markt dat blijkbaar niemand die verstaat.

Gelukkig dachten wij: dan ligt het in ieder geval niet aan ons Frans, haha. Maar voor mij, máákt zo’n vrouw de sfeer. Ze mag dan misschien een beperking hebben, geen gebit, een zwarte snor en ze loopt altijd te roken… Maar die positiviteit die iemand brengt en dat ze iedereen zo vrolijk aanspreekt. Ja, ik vind dat zij een verschil maakt! Ze bezorgt zoveel mensen een glimlach. Dat is onbetaalbaar. Gewoon door zichzelf te zijn.

En zo denk ik aan al die mannen hier die ik vaak tegenkom of zie rondhangen. Waar vaak een enorme walm van wiet vanaf komt… Mannen die drinken, rondlopen met flesjes met van alles erin… Gek genoeg zie ik nooit dronken vrouwen hier, altijd mannen. Mannen die in de speeltuin gaan zitten met een niet fijne sfeer om zich heen, waardoor de kinderen en ik snel naar huis gaan. Dan bedenk ik me: als die mensen nou eens zouden weten, dat je écht een verschil kunt maken in de wereld. Echt een verschil kunt maken voor een ander. Al is het maar voor één ander persoon. Maar vaak maak je nog een veel groter verschil. Maar die mensen lijken hun doel, hun levensgeluk, hun missie, hun drive, verloren te zijn. Ze zijn in een soort gat gevallen van nutteloosheid. Ze zitten in een sfeer van tijdloosheid. Ze denken dat ze genieten, maar het straalt er totaal niet vanaf. Ze hebben verbinding gevonden met anderen die ook geen motivatie meer hebben.

En dan moet ik toch even denken aan die huiseigenaren van een houten huisje op een groene heuvel… Met prachtig uitzicht op de Pyreneeën… Veel grond eromheen en de allermooiste kapschuur die ik ooit gezien heb (was een wens van mij, en toen stond ie daar!). Zouden die eigenaren weten hoe zo’n enorm verschil het zou maken als ze toch die ‘koop in termijnen’/vente à terme zouden aandurven met ons? Hoe zo’n groot verschil zij zouden maken als ze ons die kans geven? Om ergens te beginnen? Een gezin van zes, die dan een huis vinden, zonder bank en hypotheek, die ze nergens krijgen, maar dankzij de huiseigenaren?

En dan denk ik aan die koffiekraam van die Vlaamse jongen met die allerheerlijkste koffie, en die tandarts die mij zo enorm geholpen heeft op een late vrijdagmiddag, en die vrouw die wij nu liefkozend ‘Mon Cherie’ noemen waar we altijd een glimlach van op ons gezicht krijgen… En dan besef ik me: hoe mooi het kan zijn, hoe klein het maar hoeft te zijn, om een verschil te maken in deze wereld en voor een ander. Laten we nooit onze levenskracht en positiviteit verliezen. Misschien voor even, als het zwaar is, of te verdrietig, of we moeten rouwen om iets… Ja, dat mag. Dat heb ik zelf ook ervaren. Op zo’n moment moet je er voor jezelf zijn, maak je een verschil voor jezelf eigenlijk. Je neemt de ruimte om iets te doorvoelen en je accepteert dat het eventjes niet gaat. Maar besef zelfs dan dat je daarmee óók een verschil kunt zijn voor een ander door te laten zien dat dat er óók mag zijn. Ja, ook jij kunt – hoe klein of groot ook – een enorm verschil maken in deze wereld! Nooit vergeten. Hierbij jouw reminder :).

Liefs, Melanie

Column uit Oervrouw NR.17