Een nieuw begin -

Een nieuw begin - begin '24

Aan het begin van 2024 – uit Oervrouw NR.17

Een nieuw jaar voelt voor mij, normaal gesproken, niet echt als een nieuw begin. Voor mijn gevoel kan elke dag een nieuw begin zijn. Dat heeft voor mij nooit afgehangen van de datum. Maar dit jaar voelt dat toch een beetje anders. Ergens diep vanbinnen voelt het echt als iets groots dit keer. Een groot nieuw begin. En dan niet alleen omdat er binnenkort nieuw leven bij komt. Al is de baby waarschijnlijk al geboren tegen de tijd dat jij dit leest :). Nu zit de baby nog heerlijk in mijn buik en mag ik nog genieten van de laatste paar weken. Natuurlijk voelt het door de komst van een nieuw leven, als een nieuw begin voor ons gezin. Onze drie andere kinderen zijn nu 9, 8 en 6 en na vijf jaar zonder baby’s, voelt het nu echt weer anders. We maken het ook allemaal bewuster mee. En dat is iets dat we heel graag wilden. Het echt samen beleven van elk moment. Vanaf het moment van het uitnodigen van het zieltje, tot de conceptie, tot het zwanger zijn, de eerste schopjes, het bewegen, de bevalling en de kraamperiode….

Ik had eerder het gevoel, bij de eerste drie kinderen, dat ik het heel erg alleen moest doen. Mijn man Arno werkte heel veel, we hadden een huis in verbouwing, hij speelde in een band, heeft een grote familie… We hadden een druk leven, al was het óók heel leuk, voor mij is het echt te zwaar geweest in die tijd. Nu we meer samen kunnen zijn, door de keuzes die we maken en maakten, beleven we deze periode anders. Fijner en meer in verbinding. Het voelt voor mij als het herstellen, het verwerken, het afsluiten van die periode hiervoor. Het voelt als een nieuw begin. Samen. Het meer kiezen voor verbinding met elkaar, als gezin en met het nieuwe mensje dat erbij komt. Voor mij is dit echt een hele belangrijke periode. Ik voel me alleen al dankbaar dat ik de kans krijg dit te ervaren. Dat mijn man er is. Dat we dit samen doen nu. Dat het ‘alles alleen moeten doen’ gevoel nu weg mag gaan. Dat het vanuit verbinding kan. Dat dit bestáát. Ja, dit gun ik iedereen. Ik vind het ook zo mooi dat het daardoor voelt als een nieuwe fase. We hebben geleerd, door ervaringen uit het verleden, wat we niet willen en ook wat we wél willen. En van daaruit scheppen we nu een nieuwe tijd.

Deze nieuwe tijd, die trauma’s bij mij mag helen. Waaronder ook trauma’s zitten uit mijn jeugd. Waarin ik me heel veel alleen heb gevoeld. Die mag ik nu helen, door het gevoel van samen. Tijdens de laatste oervrouwencirkel hadden we het er ook over met elkaar. Een lieve vrouw, die voelt als een hele hechte vriendin, of ook als mijn moeder een beetje, vertelde dat dit jaar voor haar voelt als het jaar van verbinding. Nu ik dit zo aan het schrijven ben, voel ik, dat ik het wel hetzelfde voel. Voor mij waren de laatste 5 jaren hele harde jaren. Een gevoel van pijn, verdriet en hardheid is diep in mij gaan zitten. Het leven viel mij tegen? Durf ik dat te zeggen, te schrijven, dat ik het moeilijk vond, dat ik geen uitweg zag? Terwijl ik zo positief in het leven sta. dat het soms echt te zwaar voelde? Ondanks alle geweldige, bijzondere, fijne ervaringen van het reizen, alle avonturen, en alles dat we geleerd hebben, het opzetten van Oervrouw…. Zo ontzettend veel moois meegemaakt, dat past niet eens in één column.

Maar ondanks al die mooie dingen, is er een hardheid ingeslopen. En voelt dit jaar voor mij als een nieuw begin met een keuze voor zachtheid. Zachtheid voor mijn lichaam, dat nu een bijzonder mensje draagt. Zachtheid tijdens de bevalling, zodat het fijn en pijnloos zal gaan, zodat de baby zacht en fijn ter wereld mag komen. Zachtheid voor mezelf en ons gezin. Dat we echt toe zijn aan een huisje, na vier jaar in de camper wonen. Dat deze vorm van zo dicht bij elkaar wonen, ons veel gebracht heeft, maar ook zwaar is geweest in bepaalde periodes. Er mag zachtheid ontstaan voor mijn eigen behoeftes. Aan een warme douche, een kantoortje om te werken aan Oervrouw, ruimte voor mezelf, aan het gemis van mijn thuis, een tuintje, bomen, natuur…. Een nieuw begin in vele vormen is het. En het voelt als een positief begin. De hardheid mag plaats maken. Vele zware, diep pijnlijke ervaringen, zoals de aankoop van een huis dat niet doorging, waardoor we bijna een jaar bij mijn schoonvader in hebben gewoond… Wat voor mij een hele zware periode was….

Daarna tijdens het reizen dat we financieel zoveel tegenslagen gehad hebben en ook ons geld verloren hebben… En altijd de wens voor een vierde, maar we waren aan het wachten totdat we de ‘perfecte plek’ hadden… En die kwam maar niet… De wens voor een boerderij…. Maar geen enkele kans die doorging… En nog meer, wat ik niet eens durf te schrijven, omdat ik me ervoor schaam, en omdat het me te veel pijn gedaan heeft… Ooit ga ik daar nog over delen. Op het juiste moment. Maar al deze dingen hebben een hardheid veroorzaakt… En een diepe pijn, die ik nu mag helen, doorvoelen en een plek geven. Ik mag zien wat het me gebracht heeft en daar dankbaar voor zijn. Ik voel heel veel dankbaarheid en het moment van een nieuw begin nu. Ik ben oprecht, diep van binnen, zo vervuld van nieuwsgierigheid… Wat gaat er komen? Ik hoef niet bang te zijn voor pijn, kwetsbaarheid, angst… Ik ken die gevoelens en ik ben daar al doorheen gegaan, vele malen, en ik heb ze durven voelen en ik kan daar ook weer uit komen. En nu ik daar niet meer bang voor hoef te zijn, is het moment aangebroken om gewoonweg te genieten van dit gevoel van dankbaarheid. Van het nieuwe begin. Van zachtheid. Ik kijk ernaar uit dit jaar met jullie samen, in verbinding, te beleven. En elkaar te ontmoeten, écht te zien, er voor elkaar te zijn. En ik ga weer prachtige nummers met inspirerende verhalen uitgeven. Wat voor mij ook als een voorrecht voelt. Om dit te mogen neerzetten. En dat jullie er dan van genieten. Een nieuw begin, een nieuw jaar, nieuw leven!

Liefs, Melanie